Alkollü içki ya da keyif verici bir madde kullanarak kendini bilmeyecek duruma gelmiş kimse Sarhoş diye tarif edilir. Sarhoş insanların genel ortak özelliklerinden birisi az ya da çok alkol alınca cesaretleri artar. Bu cesaretin yan ürünü sağa sola küfretmek, bağırıp taşkınlık etmek şeklinde kendini gösterir. Bu özellik büyük ihtimalle ülkemiz sarhoşlarına aittir. Çünkü batı insanı halk deyimi ile genellikle adam gibi içer. Su niyetine alkol içmelerine rağmen sokaklarında bağıran, çağıran özellikle dine diyanete küfreden insana rastlama oranı bize göre çok düşüktür.
Hocamız bu konuda şunu derdi: Bu insanların birçoğu iç dünyalarındaki duyguları ya da normal zamanda söyleyemediklerini rahatlıkla dışa dökebilmek için sarhoşluk kılıfının arkasına sığınırlar. Tezini de şöyle desteklerdi: Bu insanlar gerçekten sarhoş ise ve ne yaptığını bilmiyorsa neden sokaklarda hep başta kader olmak üzere dini değerlere hakaret eder. Bunun yanında hep karşıya küfür ederler de kendi ailesine küfür etmezler.
Gerçekten Hocamın dediği gibi, bazı insanların iç dünyasında Allah ve din ile problemleri var. Bu problemlerini veya kızgınlıklarını normal şartlarda dile getirdikleri zaman tepki alacağını bildikleri için içkinin arkasına sığınarak sarhoş numarası yaparak iç dünyasındaki kızgınlığı ya da kini dışarı vururlar. Ayıldığı! Zaman yaptıkları kendisine hatırlatıldığında ise mazereti hazırdır. Ben ne yaptığımı bilmiyordum diye kendini savunur. Allahın bir kulu da şunu sorma ya da sorma cesaretini göster(e)mez: ne diyeceğini bilmez bir halde olmana rağmen evin yolunu nasıl buldun? Ya da Eğer biri gerçekten sarhoşsa ve ne dediğini bilmiyorsa sokaktaki kötü sözlerden iyi telakki ettiği kişi ve değerlerinde payının olması gerekmez miydi? Neden hep ilahi değerlere saldırdın?
Kendilerine ateist diyen bazı insanlarında sarhoşluk! maskesi arkasına sığınan bazı insanlarla davranış biçimi olarak ortak özelliklerinin olduğunu görürüz. Nasıl ki bazı insanlar normal hallerde iç dünyasını dışa vurma cesareti gösteremediği için, sarhoşluğun arkasına sığınıyorsa, bu ideolojiye tabi olduğunu söyleyen bazı kişilerde İslam’a karşı iç dünyalarındaki olan nefretlerini dışa vurmak adına ateistlik maskesi arkasına saklanıyorlar.
Şöyle ki; İnançsızlık ya da bir yaratıcı tanımazlık olarak adlandırılan Ateist insanların normal olarak bir ya da birçok Tanrının varlığını kabul eden tüm dinlere karşı durması beklenir. Çünkü bu dinler varlık sebepleri olan ilkelerinin tersini savunurlar. İnsan dâhil her şeyin bir yaratıcı olduğunu söylerler. Oysa düşmanımın düşmanı, benim dostumdur prensibinden hareket eden birçok ateist bazı ilahi ya da beşeri dinlere ses çıkar(a)maz. Yukarıdaki düsturdan dolayı bir bakıma onlarla kankadırlar.
Bundan dolayı Ateistler mücadele alanlarını ortak düşman olarak gördükleri kuran ve İslam üzerinde oluştururlar. Çünkü İslam dışında onların düşünce ve hayat tarzlarının önünde engel gördükleri bir din ya da sistem yok. Aynı sarhoş adama sorulmadığı gibi Allahın bir kulu da ateiste: arkadaş senin islamla problemin nedir? Sen Ateist olduğunu söylüyorsun o zaman bir veya birçok tanrının varlığını kabul eden tüm dinlere karşı olması gerekmez mi? Diye sormuyor.
Dinle diyanetle problemi olan bazı insanların sarhoşluk maskesi arkasına sığındığı gibi bu insanların da bazıları içlerinde gizlediklerini açığa vurmak adına ateistlik maskesine sığınırlar. İster sarhoşluk arkasına isterse ateistlik arkasına sığının Kuran- kerim: “İçinizdekini gizleseniz de, açığa vursanız da Allah onu bilir (3/29) dedikten sonra lokman suresi 15 ayetinin sonunda ise Sonunda dönüşünüz yalnız banadır. O zaman yapıp ettiklerinizin sonucunu size bildirilecektir der.